Σβεν Β΄ της Δανίας
| Σβεν Β΄ της Δανίας | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Sven Estridsen (Δανικά) |
| Γέννηση | 1020[1][2] Αγγλία |
| Θάνατος | 28 Απριλίου 1076 Soderup |
| Συνθήκες θανάτου | φυσικά αίτια |
| Τόπος ταφής | Καθεδρικός Ναός του Ρόσκιλε |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βασίλειο της Δανίας |
| Θρησκεία | Χριστιανισμός |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Δανικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | μονάρχης |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Γκύντα της Σουηδίας Γκούννχιλντρ Σβέινσνταττιρ[3] Τόρα Τόργκμπερσνταττερ |
| Σύντροφος | Γκούννχιλντρ Σβέινσνταττιρ[4] |
| Τέκνα | Χάραλντ Γ΄ της Δανίας Κνούτος Δ΄ της Δανίας Όλαφ Α΄ της Δανίας Ερρίκος Α΄ της Δανίας Σβεντ Τρονκρέβερ Νιλς της Δανίας Σίγκριντ Σβέντσντατερ Ίνγκεριτ της Δανίας Σβεν ο Σταυροφόρος Benedict Ubbe Μπγιέρν Σβένσεν |
| Γονείς | Ουλφ Γιαρλ και Έστριντ Σβέινσνταττερ |
| Αδέλφια | Μπέορν Έστριτσον Άσμπγιορν Ούλφσεν |
| Οικογένεια | Οίκος των Έστριντσεν |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Μονάρχης της Δανίας (1047–1076) |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Σβεν Β΄ της Δανίας ή Σβεν Έστριντσον [5] (αρχαία νορβ.: Sveinn Astri?arson, Δαν.: Svend Estridsen, Αγγλία, περί το 1019 - 28 Απριλίου 1076 [6] ), βασιλιάς της Δανίας (1047 - 1076) ήταν γιος του Ουλφ Γιαρλ και της Έστριντ Σβέινσνταττερ, παντρεύτηκε 3 φορές και ήταν πατέρας περισσότερων από 20 παιδιών, οι 5 από τους γιους του έγιναν στη συνέχεια βασιλείς της Δανίας γι'αυτό πήρε το προσωνύμιο "πατήρ των βασιλέων".
Πόλεμοι του Σβεν
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Πόλεμοι με τον Νορβηγό βασιλιά Μάγκνους
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ήταν θαρραλέος στη μάχη, αλλά δεν είχε μεγάλη επιτυχία ως στρατιωτικός διοικητής[7]. Από τον σκελετό του προκύπτει ότι ήταν ένας υψηλός, γεροδεμένος άνδρας, που περπατούσε κουτσαίνοντας. Η μητέρα του Έστριντ των Κνύτλινγκα ήταν κόρη του βασιλιά Σβεν Α΄ της Δανίας και αδελφή του Κνούτου του Μεγάλου. Υπηρέτησε τον βασιλιά Άνουντ Ιάκωβο της Σουηδίας· όταν λεηλάτησε την περιοχή του Έλβα (1040), συνελήφθη από τον αρχιεπίσκοπο Αμβούργου - Βρέμης, αλλά σε λίγο απελευθερώθηκε.
Ο Σβεν Β΄ έγινε διοικητής από τον Δανό βασιλιά Αρθακανούτο,[8] σε εκστρατεία του εναντίον της Νορβηγίας, όπου ηττήθηκε από τον βασιλιά Μάγκνους Α΄. Όταν πέθανε ο Αρθακανούτος (1402), ο Μάγκνους κυρίευσε τον θρόνο της Δανίας και ο Σβεν έγινε διοικητής της Γιουτλάνδης.[9] Ο Σβεν έγινε θρυλικός στη μάχη του Λύρσκοβ Χιθ, στα σημερινά σύνορα μεταξύ Δανίας και Γερμανίας (1043). Τότε οι Δανοί ευγενείς, ενθουσιασμένοι, τον έστεψαν νέο βασιλιά τους στο Βίμποργκ της Γιουτλάνδης, παρά το ότι είχε ηττηθεί πολλές φορές από τον Μάγκνους· κατόρθωσε να εδραιωθεί στη Σκάνια.[10] Ο πόλεμος μεταξύ του Σβεν και του Μάγκνους έληξε με την επιστροφή τού θείου τού Μάγκνους Χάραλντ Χάρντραντε (1045)· οι δύο τους συμφώνησαν να ενώσουν τις δυνάμεις τους και να επιτεθούν στον Μάγκνους Α΄ με σκοπό να τον ανατρέψουν από τον Νορβηγικό θρόνο. Δεν πρόλαβαν να πραγματοποιήσουν την εκστρατεία, καθώς τους πρόλαβε ο πρόωρος θάνατος του Μάγκνους (1047), ο οποίος στην επιθανάτιο κλίνη του δήλωσε ότι μοιράζει το βασίλειο του στα δύο δίνοντας τη Νορβηγία στον Χάραλντ Χάρντραντε και τη Δανία στον Σβεν.[8] Όταν το άκουσε ο Σβεν, ζήτησε από τον Θεό βοήθεια να κυβερνήσει.[11]
Πόλεμοι με ήττες από τον Νορβηγό βασιλιά Χάραλντ Χαρντράντε
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Χάραλντ Χαρντράντε δεν εγκατέλειψε τις προσπάθειες του ανακαταλάβει τη Δανία γι'αυτό επιτέθηκε στον Σβεν σε έναν μακροχρόνιο πόλεμο κυριεύοντας την Ώρχους και την Έντεμπι (1050).[10] Ο Σβεν Β΄ ωστόσο ηττήθηκε από τον Χάραλντ Χαρντράντε (1050) όταν επιτέθηκε στις ακτές της Γιουτλάνδης γεμίζοντας τα πλοία του με αγαθά και αιχμαλώτους, ο Χάραλντ παρήγγειλε στους άντρες του να ρίξουν κάτω τα αγαθά για να σταματήσουν οι Δανοί να τα μαζέψουν αλλά ο Σβεν είπε στους άντρες του να μην πέσουν στην παγίδα και να ασχοληθούν με την καταδίωξη του Χάραλντ μόνο, ο Σβεν παραλίγο να χάσει τη ζωή του στη μάχη του Νίζα (1062). Ο Χάραλντ Χαρντράντε προκάλεσε τον Σβεν σε μια οριστική μάχη στο Έλβ την άνοιξη του 1062 όταν είδε ότι ο Σβεν με τους Δανούς δεν εμφανίστηκε έστειλε στη Νορβηγία ένα τμήμα τμήμα του στρατού του κρατώντας τους ισχυρότερους πολεμιστές, όταν ο Σβεν τελικά εμφανίστηκε ο στόλος του μετρούσε 300 πλοία έναντι 150 του Χάραλντ.[12]
Η μάχη κράτησε μέχρι το πρωί και ο στόλος της Δανίας παρά το ότι υπερτερούσε αριθμητικά συνετρίβη, ο θρίαμβος των Νορβηγών πιστώνεται στον οπλαρχηγό Χάκων Ίβαρσσον ο οποίος κατάφερε να χτυπήσει τις εξασθενημένες πλευρές των Δανών, ο Σάξων ο Γραμματικός αναφέρει ότι βοήθησε πολύ τους Νορβηγούς και η ομίχλη.[13] Ο Δανός βασιλιάς Σβεν δραπέτευσε από το πεδίο της μάχης και πήγε έξω από το σπίτι ενός χωρικού να να του ζητήσει νερό, η γυναίκα του έδωσε αφού πρώτα τον πρόσβαλε λέγοντας ότι ο Δανός βασιλιάς είναι δειλός ο ίδιος ανταπέδωσε την ήττα σε ατυχία, ο σύζυγος της τον βοήθησε και του χάρισε ένα άλογο. Λίγα χρόνια αργότερα ο βασιλιάς αντάμειψε τον χωρικό για τις υπηρεσίες του και του πρόσφερε κτήματα στο Σγιέλαν αλλά όχι στη γυναίκα του που την άφησε πίσω στο Άλλαντ, ο Σβεν Β΄ είχε τη φήμη ότι ήταν πάντοτε γενναιόδωρος απέναντι στους ανθρώπους που τον βοηθούσαν και ποτέ δεν ήταν αχάριστος. Ο Χάραλντ παραιτήθηκε από τα δικαιώματα του στον θρόνο της Δανίας σε αντάλλαγμα ο Σβεν τον αναγνώρισε βασιλιά της Νορβηγίας ως "Χάραλντ Γ΄" (1064),[9] ο Χάραλντ σκοτώθηκε λίγο αργότερα στην Αγγλία όπου πήγε να διεκδικήσει τον θρόνο την περίοδο της Νορμανδικής κατάκτησης. Μετά τη δολοφονία του Χάραλντ Χαρντράντε και την κατάκτηση της Αγγλίας από τον Γουλιέλμο τον Κατακτητή έστρεψε την προσοχή του στην Αγγλία προκειμένου να υποστηρίξει τον θείο του Κνούτο τον Μέγα, ενώθηκε με τον τελευταίο γόνο της Αγγλοσαξονικής δυναστείας Έντγκαρ Έθελινγκ για να επιτεθούν στον Γουλιέλμο (1069). Κατέλαβαν στην αρχή τη Γιορκ αλλά στη συνέχεια ο Νορμανδός βασιλιάς τον δωροδόκησε και ο Σβεν αποχώρησε ενώ ο Έντγκαρ εξορίστηκε στη Σκωτία, ο Σβεν επιχείρησε να το επαναλάβει αλλά απέτυχε ξανά (1074).[10]
Πολιτική
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Σχέσεις με την εκκλησία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η νέα δυναστεία της Δανίας η οποία εγκαινίασε ο Σβεν Β΄ οφείλεται βασικά στη μητέρα του Έστριντ Σβεντσντάτερ γι'αυτό η εθνική βασιλική δυναστεία της Δανίας πήρε το όνομα της και ονομάστηκε Οίκος των Έστριντσον,[14] έκοψε και νέα νομίσματα. Ο Σβεν είχε πολύ καλές σχέσεις με την εκκλησία, τον πάπα και τις ξένες δυνάμεις έστειλε τον μεγαλύτερο γιο του Κνουτ Μάγκνους να στεφθεί συμβασιλέας στη Ρώμη από τον ίδιο τον πάπα αλλά πέθανε πρόωρα κατά τη διάρκεια του ταξιδιού, πίεσε έντονα επίσης για την αγιοποίηση του Χάραλντ Α΄ του Κυανόδοντος του πρώτου χριστιανού βασιλιά της Δανίας. Σύμμαχος του Γερμανού αυτοκράτορα Ερρίκου Γ΄ στη μάχη του με τον Βαλδουίνο της Φλάνδρας (1049) και βοήθησε τον γαμπρό του Γκοττσόλ στον εμφύλιο πόλεμο των Λουιτίζι (1057).[10] Ο Σβεν φοβόταν ότι ο αρχιεπίσκοπος του Αμβούργου Αδαλβέρτου θα γεμίσει όλες τις εκκλησίες της Δανίας με Γερμανούς γι'αυτό έφερε πολλούς Αγγλοδανούς ιερείς και αγωνίστηκε έντονα για την ανεξαρτησία της εκκλησίας της Δανίας από την εκκλησία του Αμβούργου. Η Δανία διανεμήθηκε σε 8 μεγάλες επισκοπές (1060) δίνοντας πρωταρχικό ρόλο στην επισκοπή του Ρόσκιλντ την οποία ευνόησε περισσότερο από όλες λόγω των καλύτερων σχέσεων που είχε με τον επίσκοπο Βιλχέλμ. Όταν πέθανε ο αρχιεπίσκοπος Αδαλβέρτος (1072) ήταν σε θέση να μιλήσει απ'ευθείας με την Αγία Έδρα.
Θρύλοι γύρω από το όνομα του
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Έφερε μεγάλους δασκάλους να διδάξουν στους Δανούς Λατινικά και να εκσυγχρονίσουν τους Δανούς ώστε να μην υστερούν σε τίποτα από τις υπόλοιπες μεγάλες Ευρωπαϊκές δυνάμεις, ενθάρρυνε την οικοδόμηση νέων μεγάλων εκκλησιών από τις οποίες 300 υπήρχαν μόνο στην περιοχή της Σκανίας, ο Αδάμ της Βρέμης που ήταν επίσημα προσκεκλημένος του ενθουσιάστηκε με τη σοφία και την υπομονή του βασιλιά Σβεν. Ο Σβεν Β΄ πολλές φορές είχε την τάση να δείχνει μεγάλη βιαιότητα αλλά ήταν ξεσπάσματα της στιγμής, αναφέρθηκε ότι κάποια παραμονή Πρωτοχρονιάς κάποιοι επισκέπτες του τον περιγελούσαν και μιλούσαν υποτιμητικά πίσω από την πλάτη του. Την επόμενη μέρα αν και ήταν Πρωτοχρονιά πήγε με τον στρατό του στον Καθεδρικό ναό του Ροσκίλντε να τους σκοτώσει όλους, ο αρχιεπίσκοπος Βιλχέλμ του απαγόρευσε την είσοδο και τον πρόσβαλε σκληρά λέγοντας του ότι αυτό είναι θανάσιμο κακούργημα απέναντι στον θεό. Στη συνέχεια πήγε στο αγρόκτημα του έβγαλε τα βασιλικά ρούχα και φόρεσε απλά γύρισε μετανοημένος στην εκκλησία ζήτησε συγχώρεση από τον αρχιεπίσκοπο και εκείνος του επέτρεψε να μπει στη μητρόπολη. Πέθανε στο κτήμα του στο Σοντέρουπ περίπου 10 χιλιόμετρα δυτικά της Αβέρνας, οι παλιότεροι ιστορικοί τοποθετούσαν την ημερομηνία θανάτου του το 1074 αλλά έκαναν λάθος επειδή από επιστολές φάνηκε ότι ζούσε το 1075 οπότε μετατέθηκε από τους σύγχρονους ιστορικούς το 1076. Το σώμα του μεταφέρθηκε στον καθεδρικό ναό του Ροσκίλντε και τάφηκε δίπλα από τον αρχιεπίσκοπο Βιλχέλμ, αργότερα αφού ανέβηκαν στον θρόνο της Δανίας 5 από τους γιους του πήρε τον τίτλο "πατέρας των βασιλιάδων"
Ο ιδρυτής της σύγχρονης Δανίας
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο μεγαλύτερος θρύλος σχετικά με τον βασιλιά Σβεν είναι η αναμόρφωση και ο εκσυγχρονισμός της κοινωνίας της Δανίας γι'αυτό θεωρείται από τους περισσότερους ο τελευταίος βασιλιάς Βίκινγκ και ο πρώτος Δανός, είχε πολύ καλές σχέσεις με την εκκλησία και τον πάπα στηρίζοντας την εξουσία του πάνω σε αυτήν. Δημιούργησε στη Δανία ανεξάρτητη εκκλησία με 8 ισχυρές επισκοπές,[15] κατορθώνοντας να διώξει από τη χώρα του την εξουσία του Γερμανού αρχιεπισκόπου της Βρέμης ο οποίος κυριαρχούσε μέχρι την εποχή του, η εκκλησία της Δανίας συνομιλούσε πλέον απ'ευθείας με τον πάπα. Εκατοντάδες ξύλινες εκκλησίες οικοδομήθηκαν από τον Σβεν κατά μήκος του βασιλείου του, πολλές από αυτές τον 12ο αιώνα ανοικοδομήθηκαν από πέτρα. Ο Σβεν ήταν μορφωμένος ήξερε να γράφει καλά και να διαβάζει, περιγράφεται σαν καλά εκπαιδευμένος θρησκευτικός μονάρχης και προσωπικός φίλος του πάπα Γρηγορίου Ζ΄,[16] ο ιστορικός Αδάμ της Βρέμης στον οποίο ο ίδιος ο βασιλιάς έδωσε σημαντικές πληροφορίες σχετικά με τον εαυτό του και το βασίλειο του (1070) είναι πηγή γνώσης σχετικά με τη Δανία και τη Νορβηγία τον 9ο - 10ο αιώνα.
Οικογένεια
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η πρώτη σύζυγος τού Σβεν ήταν η Γκύντα της Σουηδίας, κόρη του Άνουνντ Ιακώβου της Σουηδίας.
Το 1048/49 απεβίωσε η Γκύντα και το 1050 ο Σβεν Β΄ έκανε δεύτερο γάμο με τη Γκούννχιλντρ Σβέινσνταττιρ, μητριά της Γκύντα. Τότε ο αρχιεπίσκοπος της Βρέμης κήρυξε τον γάμο άκυρο, κάτι που απεδέχθη ο πάπας Λέων Θ΄. [16] Μετά τον θάνατο τού εχθρού του Χάραλντ Χαρντράντα, νυμφεύτηκε σε τρίτο γάμο του τη χήρα τού Τόρα Τόρμπεργκσντάττερ. Είχε και μια ερωμένη. Συνολικά έκανε 20 παιδιά, από τα οποία μόνο το ένα ήταν νόμιμο. Με τη Γκούννχιλντρ Σβέινσνταττιρ παιδί του ήταν:
- Σβεν Σβέντσεν, απεβ. νέος [8]
Με άλλες ερωμένες :[8]
- Κνούτος Μάγκνους
- Χάραλντ Γ΄ η Ακονόπετρα π.1040-1080, βασιλιάς της Δανίας.
- Κνούτος Δ΄ ο Άγιος π.1042-1086, βασιλιάς της Δανίας.
- Όλαφ Α΄ ο Λιμός π.1050-1095, βασιλιάς της Δανίας.
- Ερρίκος Α΄ ο Καλός π.1060-1103, βασιλιάς της Δανίας.
- Σβεντ Τρόνκρεβερ απεβ. 1104, πρίγκιπας της Δανίας.
- Ουλφ Σβέντσεν (Ούμπε) απεβ. 1104.
- Βενέδικτος Σβέντσεν απεβ. 1086.
- Μπγιέρν π.1062-1100.
- Νηλς π.1065-1134, βασιλιάς της Δανίας.
- Σίγκριντ απεβ. μετά το 1066, παντρεύτηκε τον άγιο Γκότσαλκ πρίγκιπα των Οβοτριτών.
- Ίνγκεριντ απεβ. μετά το 1093, παντρεύτηκε τον Όλαφ Γ΄ της Νορβηγίας.
- Σβεν ο Σταυροφόρος π.1050-1097, συμμετείχε στην Α΄ Σταυροφορία.
- Τόργκιλς Σβέντσεν.
- Σίγκουρντ Σβέντσεν, απεβ. πολεμώντας τους Βένδους.
- Γκούττορμ Σβέντσεν.
- Έμουνντ Σβέντσεν.
- Γκούνχιλντ Σβέντσντατερ (Ελένη).
- Ράγκνχιλντ Σβέντσντατερ, παντρεύτηκε τον Σβέιν Άσλακσσον.
Πρόγονοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]| 8. Μπγιέρν (=αρκούδα) | ||||||||||||||||
| 4. Τόργκιλς Σπράκελεγκ | ||||||||||||||||
| 2. Ουλφ Γιαρλ | ||||||||||||||||
| 1. Σβεν Β΄ της Δανίας | ||||||||||||||||
| 12. Χάραλντ Α΄ της Δανίας | ||||||||||||||||
| 6. Σβεν Α΄ της Δανίας | ||||||||||||||||
| 13. Τόβε των Οβοτριτών | ||||||||||||||||
| 3. Έστριντ Σβέινσνταττερ | ||||||||||||||||
| 14. Σκόγκλαρ Τόστε | ||||||||||||||||
| 7. Σίγκριντ η Υψηλή | ||||||||||||||||
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. 137326955. Ανακτήθηκε στις 17 Οκτωβρίου 2015.
- ↑ 2,0 2,1 Alvin. alvin-person:67637.
- ↑ p10482.htm#i104811. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2020.
- ↑ Ανακτήθηκε στις 30 Ιουλίου 2019.
- ↑ His first name is also spelled as Sven, Svein and Swen and his last name as Estridson, Estridsson or Estridson.
- ↑ Steenstrup, Johannes C. H. R. (1903). "Svend Estridsen". In Bricka, Carl Frederik. Dansk Biografisk Leksikon (in Danish). 17. Kjobenhavn: Gyldendalske Boghandels Forlag (F. Hegel & Son). p. 4. Retrieved 2007-02-22. Sweyn died at the royal estate Soderup in [the Duchy of] Schleswig April 28, 1076 (the Danish annals have, certainly incorrect, 1074) and was buried in Roskilde Cathedral. [S. dode paa Kongsgaarden i Soderup i Slesvig 28. April 1076 (de danske Aarboger have, sikkert urigtig, 1074) og blev begravet i Roskilde Domkirke.]
- ↑ Carl Frederik Bricka, Dansk Biografisk Lexikon, τόμ. XVII [Svend Tveskj?g – Toxen], 1903, σελ.3–5.
- ↑ 8,0 8,1 8,2 8,3 Bricka, Carl Frederik, Dansk Biografisk Lexikon, vol. XVII [Svend Tveskj?g – Toxen], 1903, pp.3–5.
- ↑ 9,0 9,1 Louise K?mpe Henriksen, Historiske Personer – Svend Estridsen – konge af Danmark 1047–74.
- ↑ 10,0 10,1 10,2 10,3 Stefan Pajung, Artikel: Svend Estridsen ca. 1019-1074/76, danmarkshistorien.dk, Aarhus University, January 19, 2010
- ↑ Huitfeldt, Arild. Danmarks Riges Kronike
- ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Μαΐου 2011. Ανακτήθηκε στις 23 Απριλίου 2017.
- ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο» (PDF). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 4 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 23 Απριλίου 2017.
- ↑ http://danmarkshistorien.dk/leksikon-og-kilder/vis/materiale/svend-estridsen-ca-1019-107476/
- ↑ Diocese of Lund, Diocese of Odense, Diocese of Ribe, Diocese of Roskilde, Diocese of Schleswig, Diocese of Viborg, Diocese of Vestervig, and Diocese of Aarhus.
- ↑ 16,0 16,1 Svend 2. Estridsen at Gyldendal Abne Encyklop?di
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Louise Kæmpe Henriksen, Historiske Personer – Svend Estridsen – konge af Danmark 1047–74.
- Ræder, J. G. F. (1871). "Danmark under Svend Estridsen og hans Sønner (Copenhagen, pp. 202-203)"
- Stefan Pajung, Artikel: Svend Estridsen ca. 1019-1074/76
